میثم مهرپور- کارشناس اقتصادی

یکی از ایرادهای اجرای این طرح در شرایط فعلی وجود یک ناآگاهی میان مردم و حتی مسئولان نسبت به اجرای این طرح است، به طوری که به نظر می‌رسد هنوز دولت هم نمی‌داند قرار است چه کسانی و به چه میزانی از این کمک معیشتی برخوردار شوند. دولت صرفاً به بیان کلیاتی همچون حذف ۷ میلیون خانوار یا پرداخت ۵۵ تا ۲۰۵ هزار تومان به هر فرد اکتفا کرده اما مشخص نیست شناسایی افراد حذف شده یا تفاوت در میزان دریافت این مبلغ حمایتی با چه سازوکاری صورت گرفته است. این ابهام، در کنار واریز نشدن مبلغ حمایتی به حساب سرپرست خانوار با وجود افزایش قیمت‌ها از بامداد روز گذشته از نکات حاشیه‌ساز در اجرای این طرح است.
نکته بعدی آسیب جدی است که اجرای این طرح به اعتماد عمومی مردم به دولت می‌زند. پرسش این است که چطور ممکن است تا همین چند هفته گذشته مسئولان دولتی از سهمیه‌بندی و افزایش قیمت بنزین اظهار بی‌اطلاعی یا حتی آن را تکذیب می‌کردند اما یکباره قیمت‌ها افزایش پیدا کند؟ یا دولتی‌ها از این موضوع اطلاع نداشتند و یا با مردم صادق نبودند که در هر دو حالت این به اعتماد عمومی مردم به دولت ضربه می‌زند.
متأسفانه به نظر می‌رسد دولت‌ها در ایران به جای آموختن از تجربه‌ها قصد تقابل با تجربه‌ها را دارند. به نظر با توجه به تجربه گران‌سنگی که دولت قبل از اصلاح نسبی قیمت حامل‌های سوخت داشت اجرای این طرح می‌توانست به مراتب حساب شده‌تر و دقیق‌تر انجام شود. با این حال پیشنهاد و درخواست از دولت این است که منابع حاصل شده از اجرای این طرح و هزینه‌های ناشی از آن یعنی بازتوزیع منابع به مردم در سامانه‌ای شفاف اعلام شود تا ماجرای هدفمندی یارانه‌ها تکرار نشود.
دولت می‌توانست با تمهیداتی این باز توزیع و سهمیه‌بندی را با کیفیتی بالاتر و ضریب خطایی کمتر انجام دهد برای مثال با ایجاد زیرساخت‌های لازم باید میزان سهمیه پرداختی به خودروهای لوکس و گرانقیمت با سایر خودروها متفاوت می‌بود یا به جای پرداخت بنزین به هر خودرو این بنزین به هر فرد ایرانی پرداخت می‌شد تا در یک داد و ستد در بازار، قیمت واقعی بنزین بین مردم کشف می‌شد و از این طریق فشار به اقشار آسیب‌پذیر نیز به حداقل می‌رسید.

انتهای خبر/